Dziś będzie więcej zdjęć niż tekstu. Bo po prostu zdjęcia mówią same za siebie. Sherlock Holmes kazał dzieciom szukać w Muzeum Historii Naturalnej i zapewnił im mnóstwo zagadek. To pojechaliśmy.

Coraz więcej listów

Okazało się, że rano na dzieciaki czekał list z wykreślanką. Do wykreślanki było kilkanaście haseł do odgadnięcia – a zagadki porozsiewane były po całym Muzeum Historii Naturalnej.

Czekać? Nie czekać?

Ale zanim weszliśmy do Muzeum Historii Naturalnej – przy wyjściu ze stacji South Kensington przywitała nas gigantyczna kolejka. Przerażeni, że czekanie zajmie nam co najmniej godzinę – postanowiliśmy się rozdzielić na trzy grupy. Agi poszła sprawdzić „za czym kolejka ta stoi”. Misiolek zabrał dzieciaki na oglądanie eksponatów stojących przed Muzeum, a ja stanęłam w kolejce. Zanim jeszcze Agi wróciła ze zwiadu, kolejka znacznie się przesunęła i postanowiliśmy zaczekać.

I to była dobra decyzja.

Wchodzimy do Muzeum Historii Naturalnej

Tuż przy wejściu przywitał nas Dippy- potężnych rozmiarów szkielet dinozaura diplodoka.

A potem było już tylko całe mnóstwo wspaniałości – tak, że chyba dnia by mi nie starczyło, żeby to opisać:

-piekielna kuchnia z modelami domowych robali wielkości melona
-drzewo z ogromną liczbą odmian kolibrów
-wspaniała podróż – dosłownie! – do wnętrza ziemi
-galerie ze wspaniałymi kamieniami szlachetnymi i pięknymi minerałami
-pień 1300-letniej sekwoi
-naturalnej wielkości model i szkielet walenia błękitnego i innych ssaków (nie tylko) morskich
-i na koniec – sala z dinozaurami, gdzie na zwiedzających czeka pełnowymiarowy warczący T-Rex.

A i tak nie zobaczyliśmy wszystkiego, choć spędziliśmy w Muzeum Historii Naturalnej prawie cały dzień – niemalże do zamknięcia. W każdej z części Muzeum znajdują się sklepy z pamiątkami – dopasowane tematycznie do danego obszaru zwiedzania. Oczywiście – dzieci nie odpuściły pamiątek – choć poprosiliśmy je o zakupy za z góry określoną kwotę.

Najśmieszniejszym hasłem dzisiejszego dnia było porównanie jajka kolibra – które jest najmniejszym ptasim jajkiem na świecie – do tic-tac’a :). A poniżej jeszcze trochę ciekawych zdjęć z Muzeum Historii Naturalnej

Rozwiązujemy zagadki od Sherlocka, planujemy trasę i … kolorujemy!!!

Każdy kawałek podłogi jest dobry na chwilę odpoczynku

Łobuz postanowiła się zdrzemnąć. Weszła mamie na ręce, przyłożyła głowę i już spała

Dzieciaki zachwyciła „słodka” łasiczka

A tu rozwiązanie zagadki – kto ma większy mózg – człowiek czy płetwal błękitny.

Przygoda, której nikt nie zamawiał

Dzieci były nieco zawiedzione – bo dwóch zagadek nie udało się nam rozwiązać. Na szczęście, są to takie pytania, na które odpowiedzi będziemy mogli znaleźć w internecie. Jednak – dziś było to już niemożliwe – po pierwsze dlatego, że w miłej włoskiej lodziarni świętowaliśmy urodziny kierowniczki wyprawy (hm, hm, to moje ;)), a jak już postanowiliśmy wracać – okazało się, że nasz Overground nie kursuje (i to nie dlatego, że jest już późno – w zasadzie – nie wiedzieliśmy dlaczego). Tak więc, mieliśmy dodatkową nieplanowaną przygodę w postaci poszukiwania połączenia do domu (wiecie, a’la E.T. go home!). Musieliśmy wsiąść w inną linię Overgroundu, a potem przesiąść się na autobus. Dla dzieciaków była to frajda – bo znów mogły jechać na piętrze autobusu z samego przodu – a to na prawdę jest fajne przeżycie.

No dobra – bateria mi już siada – zatem na dziś będzie koniec relacji :). Jutro, bladym świtem wymykamy się do Niny z Nasze Rodzinne Podróże na śniadanie w stylu angielskim :), a potem – nieco zwalniamy tempo. Bardzo szybko kończą się nam napoje – więc czekają nas jutro małe zakupy. A potem – jeszcze odwiedzimy Big Bena i okolice :).

***

Jeśli spodobała się Wam relacja z Muzeum Historii Naturalnej – zapraszamy też na relację z drugiego dnia naszej wyprawy do Londynu śladami bajek